"E fiquei só de mim, ausente.
En ik bleef mijzelf alleen, afwezig van mijzelf."
Carlos Drummond de Andrade
Traduzido por August Willemsen
August Willemsen foi o holandês mais lusófono que eu conheci. Era tímido e nós ficávamos tímidos ao pé dele. Com um grande sentido de humor e com um cabelo grisalho dum outro continente, vivia nos Países-Baixos. Traduziu Machado de Assis, Carlos Drummond de Andrade e Fernando Pessoa para holandês (entre outros). Com a tradução do Pessoa ganhou a distinção mais alta da cultura holandesa. Além do futebol, Portugal começou a ter outra importância na cultura flamenga. Começámos a ser mais respeitados. E nisto, encontrou-se aquilo. Outras das nossas artes foram introduzidas na sua cultura. Abriu a curiosidade.
Enfim, apesar de quase não ter falado com ele, criei um enorme respeito e admiração pela sua obra. Coisa esquisita: Escritor e tradutor são ambos importantes nas suas traduções.
Quando leio a sua tradução de Fernando Pessoa, ainda me pergunto admirado: Como é que conseguiu? Mas tudo está lá. Para tirar as teimas, uma página em português, outra em holandês…
Duas culturas tão diferentes encontram-se.
vrijdag 30 november 2007
Morreu --------August Willemsen
Merel in Action 2
Entao pai, agora ja e como esperas de tua filha...? :)
Band de Merel, ve em baixo para Merel in Action
Branco Galoic & Skakavac Orkestar - Live
donderdag 29 november 2007
dinsdag 27 november 2007
Photography or..?
Dos meus estudos.. van mijn studie..
"If an image is captured with a digital camera, there is no chemical process as with analog photography. Instead, the image is recorded by photosensitive cells and never exists except as bits. Is such an image a photograph or a computer graphic? If the image began as a conventional photograph and was scanned into the computer and digitally retouched, is it then a photograph of a computer graphic? In what is called digital photography, the result is an image that is advertised as a photograph and meant to be read as such by the viewer. The digital photographer, who captures images digitally, adds computer graphic elements to conventional photographic images, or combines two or more photographics digitally, still wants us to regard the result as part of the tradition of photography. For the photographers and their audiences, digital photography (like digital compositing and animation in traditional film) is an attempt to prevent computer graphic technology from overwhelming the older medium."
Bolter & Grusin, MIT Press, 2000, p. 105.
zondag 25 november 2007
Global Groove vs Mediaburn
Essay on Global Groove (Paik, 1973) and Mediaburn (Ant Farm, 1975)
In de jaren zeventig leefde sterk het concept van een ‘Global Village’, een term die de Canadees Marshall Mc Luhan in de jaren 60 lanceerde. Hij bedoelde hiermee dat de wereld één groot dorp wordt. Dit gebeurde volgens hem onder invloed van de automatisering; hij was van oordeel dat de vorm van een beschaving bepaald werd door de dominante communicatievorm in die samenleving. Voor Mc Luhan was dit voldoende om te stellen dat door de aanwezigheid van nieuwe media de structuur van de samenleving fundamenteel zou veranderen. De wereld als een geheel en dit werd versterkt door de televisie. De televisie gaf een gevoel dat de wereld minder groot was dan hij voorheen leek, doordat men opeens dingen te weten kwam over onbekende of onbereikbare delen uit de wereld. Maar samen met het ‘raam naar de wereld’, trad ook de commerciële functie van de televisie op de voorgrond, waar niet iedereen even blij mee was.
Nam June Paik geeft met zijn Global Groove een reactie op dit gevoel, welke hij laat beginnen met het citaat: “This is a glimpse of a new world when you will be able to switch on every TV channel in the world and TV guides will be as thick as the Manhattan telephone book.” Paik wil de mainstream doorbreken met eigen middelen.[2] In Global Groove laat hij beelden, muziek, beweging en kleur uit alle hoeken van de samenleving zien. In een vrij druk en opdringerig geheel toont hij hoe opdringerig voor hem de tv in de samenleving vorm aannam. Global Groove gaat dus niet over het narcisme van Krauss en kan zodoende gezien worden als een van de uitzonderingen waar zij zelf aan refereert: het is een video die het medium waartegen het rebelleert uitbuit.[3]
Fragmenten uit verschillende disciplines laat Paik zien: populair en elitair, traditioneel en eigentijds, Aziatisch, Westers, Etnisch zoals Afrikaans. Het zappen illustreert hij met de korte flitsen dat je van elk gedeelte te zien krijgt en de menging van de wereld door het in elkaar laten overlopen en overlappen van de beelden. De delen bestaan samen in een flux van opeenvolgingen waar de plaats en tijd gereduceerd worden tot beeld en geluid.[4] De beelden vormen caleidoscopen van felle kleuren, zijn dubbel of half, worden herhaald of afgebroken. Ze worden complexer gemaakt door soms alleen contouren, soms close-ups van delen, soms superimposities, soms abstracte vormen of achtergronden en soms gewone fragmenten te laten tonen.
Paik toont dat de samenleving gemedieerd, of beter, bepaald wordt door de televisie en hij wil met Global Groove de hypocrisie hiervan blootleggen.[5] In de aftiteling refereert hij direct aan de ‘Global Village’ van McLuhan met het citaat: “The medium is the message”. Paiks boodschap lijkt echter minder politiek beladen dan die van Antfarm.
Antfarm heeft een andere manier om de onvrede over o.a. de commerciële televisie te laten zien. Antfarm wil met Mediaburn ook tegen het medium rebelleren maar doet dit op een grootstere manier; zij maken er een spektakel van, een zogenaamde happening.[6] Zij buiten eigenlijk nog meer dan Paik het medium uit waartegen zij in opstand komen. Want een aparte eigenschap van dit project is dat er geen publiek is uitgenodigd en alle televisiestations wel. Een vraag die ik daarbij stel is: hoe moet het publiek dan kennisnemen van dit project? Via televisie. Er wordt geen mogelijkheid geboden de boodschap op een alternatieve manier, d.w.z. zonder televisie, tot zich te laten komen. Het werk gaat om televisie, bestaat uit televisies, komt op televisie en wordt gefilmd om vereeuwigd te worden. Maar ‘het publiek’, het volk van Amerika, wordt er toch weinig in betrokken. Neigt dat naar narcisme?[7] Er zijn echter een hoop redenen voor hun onvrede te bedenken, zoals het vercommercialiseren van de media, politieke blunders, de debacle dat de Vietnamoorlog en zijn slachtoffers is, en natuurlijk daarmee verbonden: Nixon en zijn Watergate.
Ook al bood TVTV reeds een alternatieve weergave van het Amerikaanse politieke proces, dit was voor de Antfarm niet genoeg, en zo gebruiken zij juist het nieuws hun project te introduceren.[8] Als reden hiervoor kun je denken aan de verslaggeving van de Vietnamoorlog en van de moord op Kennedy, en vooral de wijze waarop het nieuws zich liet manipuleren in hun weergave van deze gebeurtenissen; Antfarm strijdt tegen het misbruik van de media. Net als Paik wil Antfarm de relatie tussen het medium en de kijker veranderen en de kijker een actieve i.p.v. een passieve rol geven.[9]
Omdat Kennedy regeerde van 1961-1963 is het niet de meest voor de hand liggende president om te persifleren, Mediaburn is immers in 1975 gemaakt. Het is echter mogelijk dat Antfarm Kennedy de toespraak laat houden omdat zij hem als laatste goede leidinggevende zagen.[10] Ook kan het te maken hebben met de manier waarop hij aan zijn einde kwam en hoe daarmee om is gegaan door de politiek, de rechtstaat en de media. In deze toespraak van Kennedy wordt een aantal van de eigenschappen van het Amerika van 1975 besproken, waartegen de Antfarm met Mediaburn rebelleert.[11]
In Mediaburn vind ik aanwijzingen voor het wellicht toepasbaar zijn van het narcisme van Krauss, ook al zou Krauss deze installatie misschien als uitzondering bestempelen. Al is er geen sprake van de, zoals Krauss beschrijft, narcistische trekjes van video als het gelijk opnemen als uitzenden van beelden, toch kan je je afvragen of het niet narcistisch is om aan Krauss’ dé-doublement te doen: dat wil zeggen, de reflexiviteit van Antfarm vindt plaats voor, tijdens en na de algehele situatie en heeft dus uiteindelijk toch een psychologisch spiegelend effect.[12] Voor beide de makers en de toeschouwer. Want het object is slechts een verwoording van de boodschap. Het gaat om het proces, niet om het eindproduct.[13]
“Let me say this finally about Mediaburn, the world may never understand what was done here today, but the image created here shall never be forgotten”.[14]
Er is dus een aantal verschillen tussen Global Groove en Mediaburn te vinden. Toch ontlopen ze elkaar niet veel in het opzicht van het gebruik en de manipulatie van gangbare middelen om minder gangbare denkbeelden aan de man te brengen. Beide willen de boodschap over brengen door en via het uitbuiten van het medium waartegen de boodschap voornamelijk bedoeld is.
[1] McLuhan, 1966, p. .
[2] Hanhardt, 1990, p. 72.
[3] Krauss, 1978, p.57.
[4] Beeld en geluid van muziek, dansende mensen, tappende mensen, Allen Ginsberg die zingt en met cimbalen speelt, filmfragmenten van Robert Breer en Jonas Mekas, Yud Yakult, elektronische muziek met Aziatische invloeden, een tv-cello, videodans van Merce Cunningham, een traditionele Aziatische choreografie, John Cage die elektronische muziek bespreekt, binaire taal, het zenuwstelsel, de bloedsomloop, The Living Theatre, Devil With a Blue Dress On van Mitch Ryder en Detroit Wheels' Devil, Koreaanse dansers, een stukje Stockhausen, een vervormd beeld van Nixon met kussende mensen erdoor, delen van Participation TV van Paik waarin hij de kijkers vraagt de ogen te openen of sluiten, enzovoort.
[5] Hanhardt, 1990, p. 75.
[6] Hanhardt, 1990, p. 72.
[7] Je zou kunnen denken dat het zo overtuigd zijn van je eigen denkbeelden een bepaalde mate van elitair narcisme impliceert.
[8] Boyle, 1990, p. 56.
[9] Hanhardt, 1990, p. 79.
[10] Een pikant detail in deze is echter de omstreden manier van het winnen van Kennedy van deze verkiezingen; zonder de televisie was hij wellicht niet zover gekomen, (Verhagen).
[11] Antfarm, Media burn (1975):
[12] Krauss, 1973, p. 54.
[13] Boyle, 1990, p. 52.
[14] Antfarm, Mediaburn, 16:12.
zaterdag 24 november 2007
woensdag 21 november 2007
dinsdag 20 november 2007
zondag 18 november 2007
Orson Welles
Mercury Theatre - BBC - audiostories > The War of the Worlds (30-10-1938)
J'ai du ecrire aussi un essay sur The War of the Worlds, audiostory. Qu' est-ce que vous en pensez?
In the First World War, radio and all its frequencies were solely used for communications concerning the war. After the war, the army wasn’t to keen on giving back the frequencies to ‘the people’, so to prevent this the state came up with the idea of ‘broadcasting’. This meant sending info over radio frequencies in the form of ‘one to many’ instead of overall two way trafficking, and so the British Broadcasting Company was founded. In 1929, the BBC became a government institution and a ‘public service’. The BBC adopted a paternalistic way of broadcasting, which ‘ensured’ the people ‘responsible and truthful’ information and was supposed to ‘build the nation’. They became an example for other countries and little by little the listeners got used to trusting the radio and its possibilities.[1] Terms like liveness and immediacy weren’t common sense, because, besides Vaudeville, there was little to counterpart these terms.
After being one of the few media of having survived the Depression which started in 1929 as well, radio became quite a booming business. In the U.S.A. the commercial model appeared to be the most natural, but the split the Depression provoked between pro- and anti-radio forces caused a development which from 1932 on worth inserted news in radio broadcasting.[2] Because of the newness of this quickly developing medium, listeners hadn’t yet developed listening conventions, which would have helped them to separate truth and fantasy… and Orson Welles didn’t exactly assist. (p.e. Welles 1938, p. 13.)
When plays like The War of the Worlds (by H.G. Wells, broadcasted
The means used to emphasize liveness and immediacy, like strong and intense parts in the narrative (p.e. Welles 1938, p. 10.) and well used sound and montage (p.e. Welles 1938, p. 19.), are enforced by the use of a sort of self-reflexivity; the show is pretended to be a musical radio show which is being interrupted to bring world breaking news (p.e. Welles 1938, p. 2.), the invasion of the Martians. The use of different and famous announcers, the switching between ‘different locations’ (p.e. Welles 1938, p. 15.), including references to real places, buildings, highways and streets, and musical and news parts, brought an extraordinary sense of immediacy. This mixture of fiction and ‘reality’ was, by this time, not that new anymore, but still worked very well to stir the lives of the listeners. (p.e. Welles 1938, p. 20). In some cases quite literary: for many of the in tuning listeners, it wasn’t clear whether they were listening to a real news bulletin or to a play, and they fled their homes to run from the invasion.[5]
The methods used caused ‘moral panic’(p.e. Welles 1938, p. 15), a concept that in this case offers more understanding about the reception then about the understanding of the broadcast itself.[6] Unless Wells intentionally wanted to stir the social scale.. (p.e. Welles 1938, p. 20).[7] Since the concept is founded on the reception of this particular play (and thus hadn’t influenced the maker), it can in this case be applied to understand the reaction of the listeners. This reaction can in hindsight be fully understood; the world had of course just been through WW I and was entering WW II, so the concept of being invaded wasn’t very far fetched, albeit by Martians. To top off the confusion, Welles lets Koch introduce some philosophical questions on live itself by letting Prof. Pierson ponder on his existence. (p.e. Welles 1938, p. 21). It is a play that balances between the reliability of perception and the trust in ones own world; as has been discussed by Bartholomew, a well known effect of being subjected to stress and uncertainty.[8]
Discussing The War of the Worlds it becomes clear that the reception of the play is indissolubly interweaved with the technical development of the radio, and radio conventions. One can see that Orson Welles was quite innovative in producing the play by making the most effective use of the technological and overall possibilities of radio the way he did. So innovative even that it proved to be a foundation for the development of radio conventions, of (new) media reception theory and a social shock all over the world. Welles choose the right medium, the right time and the right method to shock some people into a moral panic.
[1] Bartholomew, R.E., 1998, p. 5.
[2] Hilmes, M., 2006, p. 94.
[3] Hilmes, M., 2006, p. 98.; World of Sound, BBC documentary, part II: it is said that ‘via microphone’ one can hear if one is honest, angry, drunk etc., this means believing ones own interpretation, as listeners. This was a widely presumed assumption, in the new world of listening to audio at home.
[4] Bartholomew, R.E., 1998, p. 1.
[5] Hilmes 2006, p. 104.
[6] Stanley Cohen defined the concept of moral panic in Folk Devils and Moral Panics (1972).
[7] Goode 2000, p. 2.
[8] Bartholomew 1998, p. 2.
Escrever ou ver
E um outro essay e sobre a desenvolvimento de televisao...
Kijk gratis tv
Nederlandse tv
Uitzending gemist
Tv op je PC
Tv gids
World Wide tv
BBC - commercial, e mais para em baixo, o BBC1 e tal
Pai, como eu ja te disse, talvez e mais facil que o CanalPlus cartao coisa...
zaterdag 17 november 2007
vrijdag 16 november 2007
donderdag 15 november 2007
Video Art
Nam June Paik - Electronic Moon #2 (1968)
Estamos a estudar o vídeo arte agora..
Mais o Global Groove do Paik, mas não consegui encontrar o.. Mas mesmo assim penso que este e mais bonito
Toch een stukje Global Groove...
Of deze Global Groove..
Nam June Paik Studios
Paik in het Stedelijk Museum
Antfarm - Mediaburn (1975)
Antfarm
Mediaburn
Tenho que escrever um essay e comparar os dois....
woensdag 7 november 2007
Zon, de wereld en intensiteit
Vandaag afgesproken en we hebben heel goed voor uren gesproken. Heel eng maar fijn. Eerlijk, oprecht, recht voor de raap en intens. Heel erg opgelucht en iets minder schizofreen..
De zon spat... er kan van alles in de wereld
Waar heb ik net naar gekeken?
zondag 4 november 2007
42 Museums, 42 Museus
Museumn8, Noite dos Museus
Lluís-Anton Baulenas e o conservador do Van Gogh Museum
O que nos vimos, dit hebben we gezien
Van Gogh Museum e
Artis ~ het Aquarium e o Planetarium
..o que nos vemos, e tambem
Posts
