Je suis comme je suis ~ Wende Snijders
maandag 31 december 2007
zondag 30 december 2007
Forte
No Coliseu - A Morte Saiu á Rua ~ José Afonso
Conversa sobre 25 de Abril e Traz Outro Amigo Também ~ Vitorino
zaterdag 29 december 2007
Rire au paradis
Soms best gek a vida. Je weet het niet he, wat de morgen brengt.. Daarentegen ook niet wat gister je zal vertellen. Wat ieder geval op gaat is...
"Si on ne peut pas rire au paradis, je ne tiens pas à y aller."
Martin Luther
donderdag 27 december 2007
Stan & Ollie
Perfecte imitatie van Laurel & Hardy, door Leuke Gasten Ed en Jeroen uit Aalsmeer. Voor meer info: ITB entertainment
S.M.A.R.T.
"Alleen zinnige boodschappen laten zich communiceren."
Monique A.M. van Gennip
"Rebellion lay in his way and he found it."
Shakespeare
S.M.A.R.T.
woensdag 26 december 2007
Denkend aan Pessoa
Het leven is niets
maar er is tenminste nog vraatzucht-
er is overal nog wel iets van vraatzucht,
laten we commités oprichten met beschermheren
en ereleden
en overvloedige banketten
om de vraatzucht te redden.
Ze schrijven op muren en viaducten:
'Weg met de vraatzucht',
ze gooien bommen in eetcafés en snoepfabrieken,
in keukens en snackbars,
ze weten niet wat ze doen
(vergeef ze),
wij,
wij laten ons natregenen met onze neus tegen ramen:
daarbinnen schrokken ze, zwelgen ze, glijden ze langzaam
onder tafel,
wij laten ons opsluiten in reusachtige pasteien en taarten,
tot de dood ons vindt,
o vraatzucht, stel van zilver en linnen,
wij nemen... eh... laat eens kijken... ja, dit... hier...
met een rode bourgogne, een Port-Victoire,
want het leven is niets.
Lange tijd gaat het goed,
stromen de rivieren vriendelijk naar zee,
bloeien de bloemen,
dartelen de vlinders,
slapen de filosofen in de brede schaduw van het dualisme,
geven mensen elkaar gelijk,
is het leven zacht en grootmoedig,
fluisteren meisjes in een oor:
'Laten we... enzovoort,
o laten we altijd... enzovoort...'
Heel lang gaat het goed,
onwaarschijnlijk lang gaat het onwaarschijnlijk goed.
Het gaat nog altijd goed,
zelfs nu gaat het nog goed
en nu
Toon Tellegen
dinsdag 25 december 2007
maandag 24 december 2007
Natal e tal
Natal e um tempo de estar juntos. Para mim natal não e tão importante, quere dizer, o nascimento do bebe Jesus e tal, mas o estar juntos e. Infelizmente não conseguimos fazer isto, mas eu mesmo quero e mesmo não tenho tempo. Estou a estudar mesmo hoje.. e ainda estou atrasado.
Estamos juntos nos corações e temos o Skype para ouvir nos. Pena que o meu webcam ainda não chegou pa!
Amor, amor e amor de mim!
O nascimento do bebe Jesus
woensdag 19 december 2007
Juntos
Ai ai ai, estes distancias.. O mundo é tão pequeno e tão larga no mesmo tempo. Graça ao Deus para o Skype e os blogs e tal... :)
Porque percebo a tua escolha! Toda a sorte para ti, a querida M!
maandag 17 december 2007
Quadra Popular Alentjana
(Autor anónimo)
Foto: Christophe Agou
zondag 16 december 2007
Naar bed met Andy
Op donderdag 10 januari organiseert de Andy Warhol Club van het Stedelijk een exclusieve sleep-in in de Supperclub, in Amsterdam. Nadat je eerst een nachtelijk bezoek hebt gebracht aan de tentoonstelling Other Voices Other Rooms, begeeft iedereen zich naar de Supperclub voor een knusse Warhol pyama-party! Er zullen allerlei artistieke verrassingen zijn van o.a. acteurs en VJ’s. Daarna lekker slapen om de volgende dag wakker te worden aan een overheerlijk Andy-ontbijt. Mocht je bang zijn niet in slaap te komen omringd door al die andere kunstliefhebbers om je heen , dan kan je altijd nog een tijd kijken naar Warhol’s film ‘Sleep‘: een 5 1/2-uur-durende registratie van een slapende man. Als dat niet rustgevend is!
Meer info wordt binnenkort bekend gemaakt via de Volkskrant. Er zijn maar een beperkt aantal plekken beschikbaar voor de sleep-in. Vergeet je slaapzak niet!
Meer weten?
Impression expo Warhol Other Voices Other Rooms
Ternura
Uma inexplicável ternura,
um remorso comovido lacrimoso,
Por todas aquelas vítimas - principalmente as crianças -
Que sonhei fazendo ao sonhar-me pirata antigo,
Emoção comovida, porque elas foram minhas vítimas;
Terna e suave, porque não o foram realmente;
Uma ternura confusa, como um vidro embaciado, azulada,
Canta velhas canções na minha pobre alma dolorida.
Ah, como pude eu pensar, sonhar aquelas coisas?
Que longe estou do que fui há uns momentos!
Histeria das sensações - ora estas, ora as opostas!
Na loura manha que se ergue, como o meu ouvido só escolhe
As coisas de acordo com esta emoção - o marulho das aguas,
O marulho leve das águas do rio de encontro ao cais...
A vela passando perto de outro lado do rio,
Os montes longínquos , dum azul japonês,
As casas de Almada,
E o que há de suavidade e de infância na hora matutina!...
Uma gaivota que passa,
E a minha ternura é maior.
Fragmento de Ode Marítima
Fernando Pessoa
In het Nederlands te beluisteren in de uitzending van 13 december van Radio Cicada
>>> zie ook het bericht High Culture on the Air :)
Wake up
Wake up, warchildren, watch the dark
burn in our lights from hell
until the ones that missed their mark
find you will burn as well.
Watch in the seconds that remain
adults insane with hate
kill dying to be born again
for they shall die too late.
With not a baby’s body won,
their childhood and their children gone,
the fathers go on fighting.
The sun will rise and shine upon
thick smears as it has always done.
Why do I go on writing
wake up, thick smears of war-torn child,
and let your seedling cells grow wild:
the wind will turn the earth afresh
and needs the flavor of your flesh.
Expose your past, your virgin cuts,
kiss with those sweetly yielding lips
of your wounds the brainless hips
of soldiers strangling in your guts.
Wake up, vaguely remembered face,
photo from a forgotten place,
and do what you can do:
come back through rotten time and space.
I have been living by your grace
and am in love with you.
Leo Vroman
zaterdag 15 december 2007
Warhol does Beatrix
Mais um mesinho para ver o expo de Warhol no Stedelijk CS te Amsterdam
Radio
15 juni sprak Theodor Holman in Desmet Live over de kunstenaar Andy Warhol met Stephan Sanders (De Volkskrant, Met het oog op morgen), Karel Wasch (biograaf van o.a. Dylan Thomas en Jack Kerouac), Chris van der Heijden (historicus), Max Pam (vaste columnist van het programma), Nicole Delissen, Hoofd Presentaties & Collecties Stedelijk Museum.
Te beluisteren en bekijken: Desmet Live
Luister naar kunstcriticus Hans den Hartog Jager over zijn boek 'Warhol in essentie', 8 oktober j.l., bij De Avonden op Radio 6
Lou Reed opened the expo in the Stedelijk. Listen and watch Reed years ago telling about his meeting Warhol
donderdag 13 december 2007
High culture on the air :)
Luister naar ONZE UITZENDING VAN VANDAAG: over o.m.
-August Willemsen ~ auteur en vertaler van Pessoa, Camoes, de Andrade
-Lluis-Anton Baulenas ~ Catalaanse auteur, over zijn boek La Felicitat, pas vertaald in het Nederlands Het Geluk
-La Colombina ~ Spaans Kerstconcert in de Waalse Kerk in Amsterdam
Van RADIO CICADA!
Post tenebras lux
Na duisternis komt licht
Gerechtigkeit als nackte Frau mit Schwert und Waage
Lucas Cranach de Oude
ca 1537
Finalmente, justicia ~ Eindelijk, gerechtigheid
woensdag 12 december 2007
Media Art of the '90
Essay on Consolidation Service, (1999, Eija-Liisa Ahtila)
As Weibel describes in his article have experiments with single and double screen presentations been explored in the sixties.[1] Therefore is the work Consolidation Service not entirely new; there is a basis to be found in these experimental works from the sixties. At that time artists already were trying to exceed regular projections and thus linearity, namely in the Avant-garde films, albeit, as Weibel states, in a more subjective way. Multiple narrative perspectives were expressed, much like some painters sliced up the canvas, with multiple screens, projections and/ or different films alongside one another.[2] As Weibel puts it:
“From the outset, the extension of the single screen to many screens, from the single projection to multiple projections represented not only an expansion of visual experience. It always engaged in the service a new approach to narration”.
This is a big similarity between the experiments of the sixties and those of the nineties. But it differs as well, mainly in the part that the viewer plays, which I will later elaborate on.
Since narration is the way of telling stories, it is communication. Consolidation Service is a work about communication, molded in the form of a story about an estranged couple that’s seeking help from a therapist. It is funny and probably no coincidence that it is a story about communication, since the experiment that Ahtila is conducting is also one of communication. Communication between the couple, between the two versions she presents, between the story and the spectator and indirectly between the spectator and herself. Ahtila is exploring the way narrative is coming across to a spectator by offering her piece in different ways; she is researching narrative and at the same time technical possibilities (which fits this day and age).[4]
By using images and sound effects that are real – not real, staged – not staged, she deconstructs the narrative and by offering a two-screen version she plays with the two narratives, and the effect of these on the viewer. The at one time converging and another diverging images supplement or comment on each other.
For instance when one is talking to the therapist you see the other in the second screen looking at the first talking, and thus the facial expressions provoke by the text of the first. Because of the setting of the room of the therapist, this is not possible in a single-screen version.
Later on when the drowning scene is about to happen, you see the group walking on the ice; on one screen you see the bodies, the second the legs. On the faces you see the moods provoked by the progress of the evening and the joke told by one of them, the other just legs. Why this is an interesting shot the spectator understands when they fall through the ice. Often, one of the images can be seen as reflecting upon the just passed or the just following.
The sequence of the images is also provoking; for instance when the image of the fighting dogs is shown after the couple has barked at each other. The cuts are so that they fall exactly irregularly, creating a daring unity. For example, the sound comes sooner then the image or visa versa. Sound creates an extra dimension and or challenge for a non Finnish speaker, as it is difficult to get a grip on the screen that one is not watching when one cannot follow the voice-over. Maybe this is meant as part of the elusiveness of a double-screen version, as often life itself is.
At a certain point the estranged couple sits separated on either side of the two screens and as they look at the edges of the screen, they look not at other people in the off-screen space, but at the spectator. In contrast with viewing cinema where one is supposed to forget the self, the spectator suddenly becomes aware of herself, and therefore becomes part of the story; the setting for the installation makes up a great part of this whole. One could say that this whole, the space, its contents, the installation, and the spectator, is the piece of art.[5]
Innovatively, Ahtila puts a lot of responsibility in the eye of the beholder by setting up the installation in a large room with sometimes wall filling projections of the double-screen version with maybe two large fauteuils in front. This creates the sensation for the spectator of being physically part of the narrative; she gets a sense of playing the part of the therapist, listening to both the man and the woman and not choosing sides. But as suggested earlier, the couple sometimes looks at the spectator, as if they do appeal for her to choose sides. Ahtila opens up the dialogue with cinema by forming the physical space of her installation like she has.[6] It enhances the realistic effect of the piece enormously and provokes an interactive feeling. “Consequently, observation of the world gives way tot the observation of communication” (Weibel, 2000).[7] The spectator is (un)willingly communicating with the given by continuously making choices. Even though the sound makes sure that you are involved with both screens*, because of the enormity of the projections one has to choose at which to look, which can also be seen as a metaphor for an interactive situation. Are we a spectator or a visitor?[8]
Consolidation Service is an interesting development of the experiments of the sixties; in using modern technology Ahtila exceeds precedents. The difference between (the technology of) cinema and video is no longer important. Artists of the nineties use whichever means necessary to get their message across; which in this case can be described as: where does narrative go when technology of the nineties gets involved?
[1] Weibel, 1999, p. 28.
[2] Weibel, 1999, p. 25, 26; Gregory Markopoulos is a good example: “I propose a new form of narration as a combination of classical montage technique with a more abstract system. This system incorporates the use of short film phases that evoke thoughtimages. Each film phase comprises a selection of specific images similar to the harmonious unity of a musical composition. The film phases determine other interrelationships among themselves; in classical montage technique, there is a constant relationship to the continuous shot; in my abstract system there is a complex of different images that are repeated.”
[3] Weibel, 1999, p. 26.
[4] Shaw, 2000, p. 150.
[5] Morse, 1990, p. 154, 166.
[6] Bellour, 2000, p. 37.
[7] Weibel, 1999, p. 34.
* Besides the previously mentioned language barrier; this by the way is a very interesting aspect to be elaborated on by one not limited to an amount of words since this piece is about communication!
[8] Smoking – non Smoking (1993) by Alain Resnais: Bellour, 2000, p. 40, 39; Morse, 1990, p. 158.
maandag 10 december 2007
Das wunderbare leben
"Das wunderbarste Märchen ist das Leben selbst."
Hans Christian Andersen
[Het wonderbaarlijkste sprookje is het leven zelf]
[O conto de fadas mais assombroso e a vida propria]
zondag 9 december 2007
Stockhausen
In Memoriam Componist Karlheinz Stockhausen 1928 ~ 2007
Audio & image: Himmels Tür (bron: NRC)
Bericht NRC
Interview with Stockhausen
Sacha niet alleen lekker
Expo van Sacha de Boer
het Nederlands Instituut van Beeld en Geluid Hilversum
7 december 2007 t/m 5 april 2008
(foto: Nos)
A cultura portuguesa está em saldo, quem dá mais?
(fotografia: o Publico)
Se vende os originais do Fernando Pessoa
E um manuscrito de Mario Sá de Carneiro
P4P, galeria onde e que se vende os
Mais informacao sobre a galeria
Artigo no Publico
zaterdag 8 december 2007
Go Pedro Magalhaes!
Inauguração: 30 de Novembro, sexta-feira às 22h
Opening: 30th November, Friday 10pm
Uma exposição colectiva que irá reunir obras dos 15 fotógrafos/artistas representados pela Lab.65, bem como trabalhos dos seus respectivos convidados.
A collective exhibition that will gather the works of 15 photographers/artists represented by Lab.65, and the works of their guests.
Televisao
Ja nao pó
Essay on Window on the World. The story of Europe’s TV, BBC
Window on the world is a walk thru of television history in primarily
For example, letting a person coming from each of the countries speak about this period in time, seems to provide a factual story, or might say something about a well connected and conniving BBC editor. History must speak for itself, and the problem is that history is often built on prominent companies making believable presentations like this documentary by the prominent BBC.
Of course there is factual information to be found in this presentation, like the reception of television; the possible immediacy of the medium wondered the people and provided a difference with say cinema. Television could be really immediate and live and soon people understood that this offered possibilities, which founded the concept of live news broadcasting. In this the BBC still had, like in radio, a paternalistic way of broadcasting, and a wish for television being a medium to ‘build the nation’; the spreading of optimistic modernist seeds, albeit mainly nationalistic.[1] Like Gripsrud suggest, the BBC wouldn’t mind to ‘inject’ opinions and attitudes in people’s heads.[2] The use and implementation of the medium had different means to an end in different countries.[3]
I must thus conquest the idea introduced in the documentary, and concord with Fickers (2006), that the television has been the primary agent of early globalization and modernization; I think that this property should be appointed to radio. The implementation of the new technology of television and its contexts took place in already existing institutional en technological contexts.[4]
The central narrative found in the documentary is quite positive and presented as a success story, but there are definitely alternative narratives to be found; the whole is not entirely realistic. For example the case of the difference in lines between the countries; this BBC documentary presents Great Britain in this struggle as being a lenient partner, as granting other countries an own approach about how many lines to use, whereas a similar documentary made by say the Germans or the French might present a pushy Britain.
This ongoing inequality suggests that
The war played a big roll in the development of European broadcasting because the non-Nazi countries stopped broadcasting in the war, and the others used it solely for spreading Nazi propaganda. The technology didn’t come to a complete standstill but the building of a European community did, and only after the war were cross country circuits built, for the broadcasting of the coronation of Queen Elizabeth II. This opened the eyes of many viewers and of countries like
I must agree with Gripsrud in the point of view of television being a form of not only economic interests, but also of deep-structures of modern societies.[6] This will most certainly have influenced the development of the medium; people will have felt this underlying power of the institution of television and will have probably feared it. Since not everybody had a direct interest of some sort, not everybody will have worked evenly hard to explore, implement and develop the use of it.
However, the development from the 50’s and 60’s on worth paints a different picture. The Tellstar satellite, launched by the Soviets in 1962, rang in a new era; besides quarrels over the first test was a baseball game the beginning of worldwide broadcasting. A few funerals, a sequence about birth and the man on the moon appeared to become the foundation for D’Arcy’s Eurovision, but Eurovision has never flourished as D’Arcy wanted it to.
To get back to the documentary, one can now say that the main narrative of it is backwards wishful thinking. It appears to present a confirmation of a self thought up roll in the history of the development of the institution of television. It is self-serving whole; it introduces a subjective story, which confirms itself. With out judging the ‘objet d’art’ it is, which is what I wish to name it, I conclude that one should approach it mainly as such, and not solely as a trustworthy historical source.
vrijdag 7 december 2007
De Bedreigde Zwaan
Jan Asselijn, 1652, olieverf op doek, Rijksmuseum, Amsterdam
Met D naar het Rijksmuseum geweest vanavond. Tegenwoordig open op vrijdagavond.
O Rijksmuseum tambem abre as seixtas noites agora.
donderdag 6 december 2007
Poème Cinématographique
lalalalalalala
lalalalala
lalalalalalala
lalalalala
lalalalalalala
lalalalala
lalalalalalala
lalalalala
lalalalalalala
lalalalala
lalalalalalala
lalalalala
lalalalalalala
lalalalala
lalalalalalala
lalalalala
lalalalalalala
lalalalala
K. Schippers
dinsdag 4 december 2007
Dromen
Twee werre-werelden bewoon ik overhands:
Een die 't volkomen is, een andere bijkans.
's Daags vind ik mij in d' een, 's nachts dunk ik mij in d'ander.
In arbeid en in ernst gelijken zij malkander.
Dit scheelt het: deze zie 'k, die dróóm ik dat ik zie,
Of is deez' mogelijk zo wel een droom als die?
Constantijn Huygens (1596 - 1687)
maandag 3 december 2007
Een korrelig humeur
Ik heb snert in mijn snavel
en kijk in mijn keel.
Ik heb niets aan mijn navel
en haartjes te veel,
ik heb gruis in mijn oren
en grind als ik praat.
Ik wil niets van tevoren
maar ook niets te laat,
ik heb een steen in mijn schoen
en ik heb hem niet aan.
Ik zal er water in doen
en een dag laten staan.
Ik heb dorst in mijn tenen
de vloer is te droog,
ik heb touw in mijn benen
en iets in mijn oog,
ik heb haar op mijn hoofd
en mij op haar hand,
ik heb vaak iets beloofd
maar knikker met zand
ik heb zand in mijn smaak,
en een hand in mijn zak,
ik weg dat ik maak,
kom zaagselgebak
ach ik heb de pest
aan mijzelf als een vent.
Goed dat hij de rest
van mij niet goed kent.
Zo. Dit is voorbij.
Weg is mijn verdriet.
Dus dit vers was voor mij.
Lees het maar niet.
Leo Vroman
Zien, horen, zwijgen?
Webcam para o Skype. Shit, was het toch de verkeerde camera! Sorry voor de dooie mus! Ik ben verder onderzoek gaan doen:
- Vergelijking van de drie webcams zoals Skype die aanbiedt, op de site van de maker, Logitech, zelf
- Prijsvergelijking van eentje daarvan, de Quickcam Pro 9000, bij verschillende webwinkels. Hij is dus ook voor minder te krijgen maar dat is toch altijd een beetje eng-achtig...
- En alle webcams van Logitech, kijk maar eens..
zaterdag 1 december 2007
Cultura / política
Quando se fala de cultura, não se fala de política.
Quando se fala de política, não se fala de cultura.
vrijdag 30 november 2007
Morreu --------August Willemsen
"E fiquei só de mim, ausente.
En ik bleef mijzelf alleen, afwezig van mijzelf."
Carlos Drummond de Andrade
Traduzido por August Willemsen
August Willemsen foi o holandês mais lusófono que eu conheci. Era tímido e nós ficávamos tímidos ao pé dele. Com um grande sentido de humor e com um cabelo grisalho dum outro continente, vivia nos Países-Baixos. Traduziu Machado de Assis, Carlos Drummond de Andrade e Fernando Pessoa para holandês (entre outros). Com a tradução do Pessoa ganhou a distinção mais alta da cultura holandesa. Além do futebol, Portugal começou a ter outra importância na cultura flamenga. Começámos a ser mais respeitados. E nisto, encontrou-se aquilo. Outras das nossas artes foram introduzidas na sua cultura. Abriu a curiosidade.
Enfim, apesar de quase não ter falado com ele, criei um enorme respeito e admiração pela sua obra. Coisa esquisita: Escritor e tradutor são ambos importantes nas suas traduções.
Quando leio a sua tradução de Fernando Pessoa, ainda me pergunto admirado: Como é que conseguiu? Mas tudo está lá. Para tirar as teimas, uma página em português, outra em holandês…
Duas culturas tão diferentes encontram-se.
Merel in Action 2
Entao pai, agora ja e como esperas de tua filha...? :)
Band de Merel, ve em baixo para Merel in Action
Branco Galoic & Skakavac Orkestar - Live
donderdag 29 november 2007
dinsdag 27 november 2007
Photography or..?
Dos meus estudos.. van mijn studie..
"If an image is captured with a digital camera, there is no chemical process as with analog photography. Instead, the image is recorded by photosensitive cells and never exists except as bits. Is such an image a photograph or a computer graphic? If the image began as a conventional photograph and was scanned into the computer and digitally retouched, is it then a photograph of a computer graphic? In what is called digital photography, the result is an image that is advertised as a photograph and meant to be read as such by the viewer. The digital photographer, who captures images digitally, adds computer graphic elements to conventional photographic images, or combines two or more photographics digitally, still wants us to regard the result as part of the tradition of photography. For the photographers and their audiences, digital photography (like digital compositing and animation in traditional film) is an attempt to prevent computer graphic technology from overwhelming the older medium."
Bolter & Grusin, MIT Press, 2000, p. 105.
zondag 25 november 2007
Global Groove vs Mediaburn
Essay on Global Groove (Paik, 1973) and Mediaburn (Ant Farm, 1975)
In de jaren zeventig leefde sterk het concept van een ‘Global Village’, een term die de Canadees Marshall Mc Luhan in de jaren 60 lanceerde. Hij bedoelde hiermee dat de wereld één groot dorp wordt. Dit gebeurde volgens hem onder invloed van de automatisering; hij was van oordeel dat de vorm van een beschaving bepaald werd door de dominante communicatievorm in die samenleving. Voor Mc Luhan was dit voldoende om te stellen dat door de aanwezigheid van nieuwe media de structuur van de samenleving fundamenteel zou veranderen. De wereld als een geheel en dit werd versterkt door de televisie. De televisie gaf een gevoel dat de wereld minder groot was dan hij voorheen leek, doordat men opeens dingen te weten kwam over onbekende of onbereikbare delen uit de wereld. Maar samen met het ‘raam naar de wereld’, trad ook de commerciële functie van de televisie op de voorgrond, waar niet iedereen even blij mee was.
Nam June Paik geeft met zijn Global Groove een reactie op dit gevoel, welke hij laat beginnen met het citaat: “This is a glimpse of a new world when you will be able to switch on every TV channel in the world and TV guides will be as thick as the Manhattan telephone book.” Paik wil de mainstream doorbreken met eigen middelen.[2] In Global Groove laat hij beelden, muziek, beweging en kleur uit alle hoeken van de samenleving zien. In een vrij druk en opdringerig geheel toont hij hoe opdringerig voor hem de tv in de samenleving vorm aannam. Global Groove gaat dus niet over het narcisme van Krauss en kan zodoende gezien worden als een van de uitzonderingen waar zij zelf aan refereert: het is een video die het medium waartegen het rebelleert uitbuit.[3]
Fragmenten uit verschillende disciplines laat Paik zien: populair en elitair, traditioneel en eigentijds, Aziatisch, Westers, Etnisch zoals Afrikaans. Het zappen illustreert hij met de korte flitsen dat je van elk gedeelte te zien krijgt en de menging van de wereld door het in elkaar laten overlopen en overlappen van de beelden. De delen bestaan samen in een flux van opeenvolgingen waar de plaats en tijd gereduceerd worden tot beeld en geluid.[4] De beelden vormen caleidoscopen van felle kleuren, zijn dubbel of half, worden herhaald of afgebroken. Ze worden complexer gemaakt door soms alleen contouren, soms close-ups van delen, soms superimposities, soms abstracte vormen of achtergronden en soms gewone fragmenten te laten tonen.
Paik toont dat de samenleving gemedieerd, of beter, bepaald wordt door de televisie en hij wil met Global Groove de hypocrisie hiervan blootleggen.[5] In de aftiteling refereert hij direct aan de ‘Global Village’ van McLuhan met het citaat: “The medium is the message”. Paiks boodschap lijkt echter minder politiek beladen dan die van Antfarm.
Antfarm heeft een andere manier om de onvrede over o.a. de commerciële televisie te laten zien. Antfarm wil met Mediaburn ook tegen het medium rebelleren maar doet dit op een grootstere manier; zij maken er een spektakel van, een zogenaamde happening.[6] Zij buiten eigenlijk nog meer dan Paik het medium uit waartegen zij in opstand komen. Want een aparte eigenschap van dit project is dat er geen publiek is uitgenodigd en alle televisiestations wel. Een vraag die ik daarbij stel is: hoe moet het publiek dan kennisnemen van dit project? Via televisie. Er wordt geen mogelijkheid geboden de boodschap op een alternatieve manier, d.w.z. zonder televisie, tot zich te laten komen. Het werk gaat om televisie, bestaat uit televisies, komt op televisie en wordt gefilmd om vereeuwigd te worden. Maar ‘het publiek’, het volk van Amerika, wordt er toch weinig in betrokken. Neigt dat naar narcisme?[7] Er zijn echter een hoop redenen voor hun onvrede te bedenken, zoals het vercommercialiseren van de media, politieke blunders, de debacle dat de Vietnamoorlog en zijn slachtoffers is, en natuurlijk daarmee verbonden: Nixon en zijn Watergate.
Ook al bood TVTV reeds een alternatieve weergave van het Amerikaanse politieke proces, dit was voor de Antfarm niet genoeg, en zo gebruiken zij juist het nieuws hun project te introduceren.[8] Als reden hiervoor kun je denken aan de verslaggeving van de Vietnamoorlog en van de moord op Kennedy, en vooral de wijze waarop het nieuws zich liet manipuleren in hun weergave van deze gebeurtenissen; Antfarm strijdt tegen het misbruik van de media. Net als Paik wil Antfarm de relatie tussen het medium en de kijker veranderen en de kijker een actieve i.p.v. een passieve rol geven.[9]
Omdat Kennedy regeerde van 1961-1963 is het niet de meest voor de hand liggende president om te persifleren, Mediaburn is immers in 1975 gemaakt. Het is echter mogelijk dat Antfarm Kennedy de toespraak laat houden omdat zij hem als laatste goede leidinggevende zagen.[10] Ook kan het te maken hebben met de manier waarop hij aan zijn einde kwam en hoe daarmee om is gegaan door de politiek, de rechtstaat en de media. In deze toespraak van Kennedy wordt een aantal van de eigenschappen van het Amerika van 1975 besproken, waartegen de Antfarm met Mediaburn rebelleert.[11]
In Mediaburn vind ik aanwijzingen voor het wellicht toepasbaar zijn van het narcisme van Krauss, ook al zou Krauss deze installatie misschien als uitzondering bestempelen. Al is er geen sprake van de, zoals Krauss beschrijft, narcistische trekjes van video als het gelijk opnemen als uitzenden van beelden, toch kan je je afvragen of het niet narcistisch is om aan Krauss’ dé-doublement te doen: dat wil zeggen, de reflexiviteit van Antfarm vindt plaats voor, tijdens en na de algehele situatie en heeft dus uiteindelijk toch een psychologisch spiegelend effect.[12] Voor beide de makers en de toeschouwer. Want het object is slechts een verwoording van de boodschap. Het gaat om het proces, niet om het eindproduct.[13]
“Let me say this finally about Mediaburn, the world may never understand what was done here today, but the image created here shall never be forgotten”.[14]
Er is dus een aantal verschillen tussen Global Groove en Mediaburn te vinden. Toch ontlopen ze elkaar niet veel in het opzicht van het gebruik en de manipulatie van gangbare middelen om minder gangbare denkbeelden aan de man te brengen. Beide willen de boodschap over brengen door en via het uitbuiten van het medium waartegen de boodschap voornamelijk bedoeld is.
[1] McLuhan, 1966, p. .
[2] Hanhardt, 1990, p. 72.
[3] Krauss, 1978, p.57.
[4] Beeld en geluid van muziek, dansende mensen, tappende mensen, Allen Ginsberg die zingt en met cimbalen speelt, filmfragmenten van Robert Breer en Jonas Mekas, Yud Yakult, elektronische muziek met Aziatische invloeden, een tv-cello, videodans van Merce Cunningham, een traditionele Aziatische choreografie, John Cage die elektronische muziek bespreekt, binaire taal, het zenuwstelsel, de bloedsomloop, The Living Theatre, Devil With a Blue Dress On van Mitch Ryder en Detroit Wheels' Devil, Koreaanse dansers, een stukje Stockhausen, een vervormd beeld van Nixon met kussende mensen erdoor, delen van Participation TV van Paik waarin hij de kijkers vraagt de ogen te openen of sluiten, enzovoort.
[5] Hanhardt, 1990, p. 75.
[6] Hanhardt, 1990, p. 72.
[7] Je zou kunnen denken dat het zo overtuigd zijn van je eigen denkbeelden een bepaalde mate van elitair narcisme impliceert.
[8] Boyle, 1990, p. 56.
[9] Hanhardt, 1990, p. 79.
[10] Een pikant detail in deze is echter de omstreden manier van het winnen van Kennedy van deze verkiezingen; zonder de televisie was hij wellicht niet zover gekomen, (Verhagen).
[11] Antfarm, Media burn (1975):
[12] Krauss, 1973, p. 54.
[13] Boyle, 1990, p. 52.
[14] Antfarm, Mediaburn, 16:12.
zaterdag 24 november 2007
woensdag 21 november 2007
dinsdag 20 november 2007
zondag 18 november 2007
Orson Welles
Mercury Theatre - BBC - audiostories > The War of the Worlds (30-10-1938)
J'ai du ecrire aussi un essay sur The War of the Worlds, audiostory. Qu' est-ce que vous en pensez?
In the First World War, radio and all its frequencies were solely used for communications concerning the war. After the war, the army wasn’t to keen on giving back the frequencies to ‘the people’, so to prevent this the state came up with the idea of ‘broadcasting’. This meant sending info over radio frequencies in the form of ‘one to many’ instead of overall two way trafficking, and so the British Broadcasting Company was founded. In 1929, the BBC became a government institution and a ‘public service’. The BBC adopted a paternalistic way of broadcasting, which ‘ensured’ the people ‘responsible and truthful’ information and was supposed to ‘build the nation’. They became an example for other countries and little by little the listeners got used to trusting the radio and its possibilities.[1] Terms like liveness and immediacy weren’t common sense, because, besides Vaudeville, there was little to counterpart these terms.
After being one of the few media of having survived the Depression which started in 1929 as well, radio became quite a booming business. In the U.S.A. the commercial model appeared to be the most natural, but the split the Depression provoked between pro- and anti-radio forces caused a development which from 1932 on worth inserted news in radio broadcasting.[2] Because of the newness of this quickly developing medium, listeners hadn’t yet developed listening conventions, which would have helped them to separate truth and fantasy… and Orson Welles didn’t exactly assist. (p.e. Welles 1938, p. 13.)
When plays like The War of the Worlds (by H.G. Wells, broadcasted
The means used to emphasize liveness and immediacy, like strong and intense parts in the narrative (p.e. Welles 1938, p. 10.) and well used sound and montage (p.e. Welles 1938, p. 19.), are enforced by the use of a sort of self-reflexivity; the show is pretended to be a musical radio show which is being interrupted to bring world breaking news (p.e. Welles 1938, p. 2.), the invasion of the Martians. The use of different and famous announcers, the switching between ‘different locations’ (p.e. Welles 1938, p. 15.), including references to real places, buildings, highways and streets, and musical and news parts, brought an extraordinary sense of immediacy. This mixture of fiction and ‘reality’ was, by this time, not that new anymore, but still worked very well to stir the lives of the listeners. (p.e. Welles 1938, p. 20). In some cases quite literary: for many of the in tuning listeners, it wasn’t clear whether they were listening to a real news bulletin or to a play, and they fled their homes to run from the invasion.[5]
The methods used caused ‘moral panic’(p.e. Welles 1938, p. 15), a concept that in this case offers more understanding about the reception then about the understanding of the broadcast itself.[6] Unless Wells intentionally wanted to stir the social scale.. (p.e. Welles 1938, p. 20).[7] Since the concept is founded on the reception of this particular play (and thus hadn’t influenced the maker), it can in this case be applied to understand the reaction of the listeners. This reaction can in hindsight be fully understood; the world had of course just been through WW I and was entering WW II, so the concept of being invaded wasn’t very far fetched, albeit by Martians. To top off the confusion, Welles lets Koch introduce some philosophical questions on live itself by letting Prof. Pierson ponder on his existence. (p.e. Welles 1938, p. 21). It is a play that balances between the reliability of perception and the trust in ones own world; as has been discussed by Bartholomew, a well known effect of being subjected to stress and uncertainty.[8]
Discussing The War of the Worlds it becomes clear that the reception of the play is indissolubly interweaved with the technical development of the radio, and radio conventions. One can see that Orson Welles was quite innovative in producing the play by making the most effective use of the technological and overall possibilities of radio the way he did. So innovative even that it proved to be a foundation for the development of radio conventions, of (new) media reception theory and a social shock all over the world. Welles choose the right medium, the right time and the right method to shock some people into a moral panic.
[1] Bartholomew, R.E., 1998, p. 5.
[2] Hilmes, M., 2006, p. 94.
[3] Hilmes, M., 2006, p. 98.; World of Sound, BBC documentary, part II: it is said that ‘via microphone’ one can hear if one is honest, angry, drunk etc., this means believing ones own interpretation, as listeners. This was a widely presumed assumption, in the new world of listening to audio at home.
[4] Bartholomew, R.E., 1998, p. 1.
[5] Hilmes 2006, p. 104.
[6] Stanley Cohen defined the concept of moral panic in Folk Devils and Moral Panics (1972).
[7] Goode 2000, p. 2.
[8] Bartholomew 1998, p. 2.
Abonneren op:
Posts (Atom)
Posts
